Mała architektura
Z Wikipedia
Mała architektura (obiekt małej architektury) – zespół niewielkich obiektów budowlanych, wznoszonych w ramach zagospodarowania terenu (działki budowlanej pod budownictwo jednorodzinne, wielorodzinne, miast, osiedli, zakładów pracy, parków, ogrodów itp.).
Podstawowe typy obiektów małej architektury:[1]
- obiekty kultu religijnego, takie jak: kapliczka, krzyż przydrożny, figura,
- obiekty architektury ogrodowej, takie jak: altana, posąg, wodotrysk,
- obiekty użytkowe - służące rekreacji codziennej, takie jak: piaskownica, huśtawka, drabinka, ławki oraz utrzymaniu porządku, takie jak: śmietnik, ogrodzenie.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, z późn. zm.).
Linki zewnętrzne
- Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.).
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.) – jeden z najistotniejszych aktów wykonawczych prawa budowalnego.
Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawniczych.