definição e significado de Słowacja | sensagent.com


   Publicitade R▼


 » 
alemão búlgaro chinês croata dinamarquês eslovaco esloveno espanhol estoniano farsi finlandês francês grego hebraico hindi holandês húngaro indonésio inglês islandês italiano japonês korean letão língua árabe lituano malgaxe norueguês polonês português romeno russo sérvio sueco tailandês tcheco turco vietnamês
alemão búlgaro chinês croata dinamarquês eslovaco esloveno espanhol estoniano farsi finlandês francês grego hebraico hindi holandês húngaro indonésio inglês islandês italiano japonês korean letão língua árabe lituano malgaxe norueguês polonês português romeno russo sérvio sueco tailandês tcheco turco vietnamês

Definição e significado de Słowacja

Definição

definição - Wikipedia

   Publicidade ▼

Sinónimos

Słowacja (n.)

Republika Słowacka

Locuções

Autostrada D1 (Słowacja) • Autostrada D2 (Słowacja) • Autostrada D3 (Słowacja) • Autostrada D4 (Słowacja) • Bobrowiec (Słowacja) • Breza (Słowacja) • Bystré (Słowacja) • Droga ekspresowa R1 (Słowacja) • Droga ekspresowa R2 (Słowacja) • Droga ekspresowa R3 (Słowacja) • Droga ekspresowa R4 (Słowacja) • Droga ekspresowa R5 (Słowacja) • Droga ekspresowa R6 (Słowacja) • Droga ekspresowa R7 (Słowacja) • Droga krajowa nr 11 (Słowacja) • Droga krajowa nr 12 (Słowacja) • Droga krajowa nr 13 (Słowacja) • Droga krajowa nr 14 (Słowacja) • Droga krajowa nr 15 (Słowacja) • Droga krajowa nr 18 (Słowacja) • Droga krajowa nr 2 (Słowacja) • Droga krajowa nr 49 (Słowacja) • Droga krajowa nr 50 (Słowacja) • Droga krajowa nr 54 (Słowacja) • Droga krajowa nr 57 (Słowacja) • Droga krajowa nr 59 (Słowacja) • Droga krajowa nr 61 (Słowacja) • Droga krajowa nr 62 (Słowacja) • Droga krajowa nr 63 (Słowacja) • Droga krajowa nr 64 (Słowacja) • Droga krajowa nr 65 (Słowacja) • Droga krajowa nr 66 (Słowacja) • Droga krajowa nr 67 (Słowacja) • Droga krajowa nr 68 (Słowacja) • Droga krajowa nr 69 (Słowacja) • Droga krajowa nr 70 (Słowacja) • Droga krajowa nr 71 (Słowacja) • Droga krajowa nr 72 (Słowacja) • Droga krajowa nr 73 (Słowacja) • Droga krajowa nr 74 (Słowacja) • Droga krajowa nr 75 (Słowacja) • Droga krajowa nr 76 (Słowacja) • Droga krajowa nr 77 (Słowacja) • Droga krajowa nr 78 (Słowacja) • Droga krajowa nr 79 (Słowacja) • Jałowiec (Słowacja) • Klin (Słowacja) • Levice (Słowacja) • Leśnica (Słowacja) • Lietava (Słowacja) • Lubowla (Słowacja) • Martin (Słowacja) • Nizina Naddunajska (Słowacja) • Partia Demokratycznej Lewicy (Słowacja) • Partia Wolności (Słowacja) • Partia Zielonych (Słowacja) • Petrovice (Słowacja) • Pieniński Park Narodowy (Słowacja) • Podbiel (Słowacja) • Polskie przejścia graniczne ze Słowacją • Potok (Słowacja) • Rada Narodowa (Słowacja) • Rajec (Słowacja) • Roztoky (Słowacja) • Ruch dla Demokracji (Słowacja) • Rudno (Słowacja) • Skalica (Słowacja) • Smreczany (Słowacja) • Socjaldemokratyczna Alternatywa (Słowacja) • Sąd Konstytucyjny (Słowacja) • Słowacja na Letnich Igrzyskach Paraolimpijskich 2008 • Słowacja na Letniej Uniwersjadzie 2007 • Słowacja na Letniej Uniwersjadzie 2009 • Słowacja na Zimowej Uniwersjadzie 2009 • Słowacja na Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich 2006 • Słowacja w Konkursie Piosenki Eurowizji • Tatrzański Park Narodowy (Słowacja) • Unia Ludowa (Słowacja) • Wawrzyszów (Słowacja) • Wielopole (Słowacja) • Wolne Forum (Słowacja) • Zdziar (Słowacja) • Zwoleń (Słowacja)

   Publicidade ▼

Dicionario analógico

Wikipedia

Słowacja

Z Wikipedia

Skocz do: nawigacji, szukaj
Slovenská republika
Republika Słowacka
od 1993
Flaga SłowacjiHerb Słowacji
Dewiza: Afferant Montes Pacem Populo (Niech góry przynoszą ludziom pokój)
Hymn: Nad Tatrou sa blýska
(Nad Tatrami się błyska)
Język urzędowysłowacki[1][2]
Język używanysłowacki i języki mniejszości narodowych[3][4]
StolicaBratysława
Ustrój politycznydemokracja parlamentarna
Głowa państwaprezydent Ivan Gašparovič
Szef rządupremier Robert Fico
Powierzchnia
 • całkowita
126. na świecie
49 035 km²
Liczba ludności (2008)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia
 • narodowości
111. na świecie
5 455 000[1]
111 osób/km²
Słowacy: 75,8%[2]
Węgrzy: 9,7%
Romowie : 10%[5]
Polacy : 4%
Inne: 0,5%
PKB (2008)
 • całkowite 
 • na osobę

88,9 mld USD[3]
16 436
PKB (PPP) (2008)
 • całkowite 
 • na osobę

119,2 mld USD
22 024 USD
Jednostka monetarna1 euro = 100 eurocentów (EUR, €)
Niepodległośćrozpad Czechosłowacji
1 stycznia 1993
Strefa czasowaUTC +1 – zima
UTC +2 – lato
Kod ISO 3166SK
Domena internetowa.sk
Kod samochodowySK
Kod telefoniczny+421
1  Dane szacunkowe na lipiec 2008, podane za CIA The World Factbook [4]
2  Dane na podstawie spisu powszechnego z 2001 roku
3  Dane dotyczące PKB na podstawie szacunków Międzynarodowego Funduszu Walutowego na 2008 (źródło: IMF)
Słowacja z kosmosu
Widok z Zamku Bratysławskiego na centrum Bratysławy
Plik:Kosice - State Theatre and Main Street.JPG
Koszyce, widok na miasto i teatr

Słowacja, Republika Słowacka (słow. Slovensko, Slovenská republika[6]) – państwo śródlądowe w Europie Środkowej. Graniczy z Austrią (127 km), Polską (597 km), Czechami (240 km), Ukrainą (98 km) oraz Węgrami (678 km). Łączna długość granicy lądowej wynosi 1740 km. Do 1993 wchodziła w skład Czechosłowacji. Od maja 2004 kraj należy do Unii Europejskiej, a od 1 stycznia 2009 – do strefy euro. Stolicą państwa jest Bratysława, położona nad Dunajem przy granicy z Austrią i Węgrami.

Spis treści

Geografia

Położenie i ukształtowanie powierzchni

Słowacja to państwo położone w Europie Środkowej, rozpościerające się na obszarze liczącym 49 034,7 km²[7]. Terytorium Słowacji pełni funkcję pomostu między wschodem i zachodem, czyli – między byłym Związkiem Radzieckim a Europą Zachodnią oraz między północą a południem, tj. pomiędzy Skandynawią a Bałkanami[8].

Słowacja znajduje się po południowej stronie wododziałowego łuku Karpat i – w niewielkiej części – na nizinach naddunajskich. Jest krajem górskim, ponieważ 61% jej powierzchni zajmują liczne pasma Karpat Zachodnich, takie jak: Tatry, Białe Karpaty, Małe Karpaty, Niżne Tatry, Rudawy Słowackie, Wielka Fatra, Mała Fatra oraz Karpat Wschodnich, takie jak: Bieszczady i Wyhorlat. Najwyższy punkt Słowacji stanowi tatrzański szczyt górski Gerlach (2655 m n.p.m.). Góry obfitują w rozległe kotliny śródgórskie, z których największe to: Kotlina Koszycka i Kotlina Liptowska. Tereny nizinne zajmują stosunkowo niewielką część powierzchni kraju. Stanowią je trzy niziny: najmniejsza Nizina Zahorska na południowo-zachodnim skraju państwa, największa Nizina Naddunajska nad Dunajem, na południu i na południowym wschodzie Nizina Wschodniosłowacka z najniższym punktem powierzchni państwa przy przecięciu rzeki Bodrog z granicą państwa (94,7 m n.p.m.).

Klimat

Słowacja należy do strefy klimatu umiarkowanego. Pogórza północnej Słowacji charakteryzują się klimatem chłodnym, natomiast niziny południowej Słowacji – ciepłym. Między tymi obszarami zaznacza się klimat umiarkowanie ciepły. Średnia roczna temperatura powietrza waha się od 6 °C do 10 °C (stycznia: od 0°C do -6 °C; lipca: od 16 °C do 20 °C)[9]. Ilość opadów jest dostateczna (400-1200 mm rocznie), ale na nizinach zdarzają się susze, dlatego też stosuje się sztuczne nawadnianie.

Flora

Lasy, głównie iglaste i mieszane, zajmują około 40% powierzchni kraju, z największymi kompleksami leśnymi w środkowej Słowacji. Na Nizinie Naddunajskiej i na Nizinie Wschodniosłowackiej pierwotnie dominował step i lasostep, ale tereny te już dawno zostały zajęte pod intensywne rolnictwo.

Hydrologia

Słowacja ma gęstą sieć rzeczną, której 96% należy do zlewni Dunaju (zlewisko Morza Czarnego), a pozostałe 4% – do zlewni Wisły (zlewisko Morza Bałtyckiego). Największe rzeki Słowacji (wg przepływu) to: Dunaj, Wag (Váh), Hron, Morawa (Morava), Bodrog, Latorica, Laborec, a najdłuższe – Wag (Váh; 403km), Hron (284km), Ipola (Ipeľ; 232km), Nitra (197km), Hornad (Hornád; 193km), Dunaj (172km). Jeziora są niewielkie i leżą głównie w wysokich górach, natomiast liczne i duże są sztuczne zbiorniki wodne.

 Osobny artykuł: Rzeki Słowacji.

Największe słowackie jeziora to: Liptowska Mara i Jezioro Orawskie.

Parki narodowe

 Osobny artykuł: Parki narodowe na Słowacji.

Historia

Słowacja w prahistorii

Tereny zachodniej i południowej Słowacji od epoki żelaza zamieszkiwali Celtowie. Do dużego znaczenia doszło plemię Bojów. Budowało ono rozległe grody oppida, np. w miejscu dzisiejszej Bratysławy. Osady te stały się ośrodkami rozwiniętej gospodarki, m.in. wytwarzano w nich monety wzorowane na greckich heksadrachmach.

Wschodnia część kraju znajdowała się w orbicie wpływów trackich i kontrolowana była przez Daków.

W późniejszym czasie ziemiami słowackimi zawładnęły plemiona germańskie, wciąż jednakże istniały skupiska celtyckiej ludności na terenach peryferyjnych. Germanowie tych ziem to głównie Markomanowie na zachodzie i Kwadowie w południowo środkowej części kraju.

W latach 20-50 n.e. Kwadowie założyli królestwo, któremu przewodził Vannius - dawny najemnik rzymski. Jego było w zależności "lennej" od iliryjskiego Królestwa Pannoni.

W późniejszych latach rozwój Germanów spowodował wojny markomańskie, podczas których Rzymianie zapuszczali się na ziemie słowackie. W czasie jednej z takich wypraw legiony rzymskie doszły aż do okolic dzisiejszego Trenczyna, pozostawiając tam wykutą w skale inskrypcję.

Słowackie ziemie pozostawały w rękach Germanów aż po czasy wielkiej wędrówki ludów, kiedy to wyludniły się na skutek wojny Gepidów z Longobardami.

Średniowiecze

W VIII wieku na terenach dzisiejszej Słowacji powstało Księstwo Nitrzańskie. W 833 roku zostało podbite przez Mojmira I i odtąd aż do 906 roku obszar ten wraz z Czechami i Morawami tworzył państwo wielkomorawskie. W państwie tym działali m.in. św. Cyryl i Metody. Był to, oprócz XX wieku, jedyny okres w historii kraju, gdy był on związany administracyjnie z Czechami. Od 1001 lub 1003 roku, tereny Słowacji należały do Polski, po czym zostały podbite przez Królestwo Św. Stefana[10]. Od tego czasu stanowiły integralną część Węgier, tworząc jego północne komitaty (Węgry Górne). Północ kraju zamieszkana była przez ludność pochodzenia słowiańskiego, południe zaś stanowiło obszar intensywnej kolonizacji szlachty węgierskiej.

Słowacja w rękach Habsburgów

W 1526 roku, wraz z przejściem Węgier pod władanie dynastii Habsburgów Słowacja stała się częścią monarchii habsburskiej.

Status Słowacji w obrębie monarchii habsburskiej pozostawał niezmieniony nawet po reformie konstytucyjnej z 1867 roku, nadal stanowiła część Węgier i nie posiadała autonomii. Idée fixe ówczesnych panslawistów słowackich i czeskich było utworzenie w ramach państwa Habsburgów federacji ludów słowiańskich obejmującej Czechów, Słowaków, Rusinów oraz Słoweńców, mającej być przeciwwagą dla wpływów niemiecko-węgierskich w CK Monarchii (choć wielu Słowaków uważało się za "słowiański szczep węgierski" i ich celem było jedynie uzyskanie szerszej autonomii w węgierskiej części Austro-Węgier). Pomysły te nie zostały jednak zrealizowane z powodu niechęci Węgrów do dzielenia się władzą aż do czasu rozkładu wspólnego państwa w 1918 roku.

Czechosłowacja

 Zobacz więcej w artykule Czechosłowacja, w sekcji Historia.

Słowacja połączyła się wówczas – niezupełnie dobrowolnie i świadomie – z Czechami tworząc Czechosłowację. Do terytoriów zamieszkanych przez większość słowacką włączono też sporo terenów, gdzie Węgrzy byli większością lub jedyną narodowością – praktycznie cały południowy pas państwa był etnicznie węgierski, również stolica – Bratysława – zamieszkana była przez wielonarodowościową społeczność, wśród której Słowacy stanowili mniejszość. Było to złamanie zasady samostanowienia narodów głoszonej na konferencji w Wersalu – realnym powodem był fakt, że etnicznie słowackie ziemie były w większości mało urodzajne i górzyste, natomiast pas naddunajski obfitował w urodzajne gleby. Węgrzy nigdy się nie pogodzili z utratą ziem zamieszkanych przez rodaków, co było przyczyną napiętych stosunków czechosłowacko-węgierskich w okresie międzywojennym.

Pierwsza Republika Słowacka

 Osobny artykuł: Pierwsza Republika Słowacka.

Po układzie monachijskim z jesieni 1938 uzyskała szeroką autonomię w ramach Czechosłowacji (własny rząd cieszący się szerokimi kompetencjami). W latach 1939-45 formalnie pozostawała niepodległym państwem (Pierwsza Republika Słowacka na czele z księdzem Jozefem Tiso i Vojtechem Tuką), w rzeczywistości uzależniona była jednak od III Rzeszy. Musiała się jednak zrzec na korzyść Węgier swych terytoriów na południu – z Koszycami włącznie (były to ziemie zamieszkane w większości przez Węgrów oraz Rusinów – Ruś Zakarpacka). Brała udział w agresji na Polskę w 1939 (w nagrodę uzyskała kilkanaście wsi należących do Polski w latach 1921-1939 na Spiszu i na Orawie) oraz wojnie niemiecko-sowieckiej 1941-45. 29 sierpnia 1944 wybuchło Słowackie Powstanie Narodowe, które trwało kilka miesięcy. Po jego stłumieniu przez wojska niemieckie dalsze partyzanckie walki trwały do końca wojny.

Słowacja powojenna

W 1945 tereny Słowacji wróciły do federacji z Czechami na tych samych zasadach co przed 1938. W 1968 w wyniku reform "praskiej wiosny" rozszerzono autonomię Słowacji (duży wpływ na to miał przywódca państwa Alexander Dubček, sam z pochodzenia Słowak). Pokojowy podział Czechosłowacji na dwa suwerenne państwa nastąpił 1 stycznia 1993.

Ustrój polityczny i dzieje najnowsze

 Osobny artykuł: Ustrój polityczny Słowacji.

Słowacja jest republiką demokratyczną o systemie rządów parlamentarno-gabinetowych. Na czele państwa stoi prezydent, wybierany w wyborach powszechnych (od 1999) na kadencję pięcioletnią. Ratyfikuje on umowy międzynarodowe, wysyła i przyjmuje ambasadorów, jest zwierzchnikiem sił zbrojnych. Jego kompetencje w polityce wewnętrznej są ograniczone: nominowanie premiera i rządu, prawo weta oraz inicjatywy ustawodawczej, możliwość rozwiązania parlamentu przed terminem w określonych konstytucyjnie sytuacjach. Prezydent dzieli się władzą wykonawczą z premierem, który stoi na czele gabinetu posiadającego poparcie większości jednoizbowego parlamentu – 150-osobowej Rady Narodowej Republiki Słowacji. Zarówno rząd, jak i prezydent w drodze specjalnej procedury referendalnej mogą zostać odwołani przez społeczeństwo, co jak na Europę Środkową jest rozwiązaniem nader oryginalnym.

Podstawy prawne funkcjonowania systemu partyjnego Słowacji

Podstawy prawne tworzenia i działalności partii politycznych zawarte są w art. 29 Konstytucji Republiki Słowackiej, w ustawie o zrzeszaniu się w partiach i ruchach politycznych, a także w wybranych postanowieniach ustawy o wyborach do Słowackiej Rady Narodowej. Finansowanie partii uregulowane jest w ustawie o ograniczeniu wydatków partii i ruchów politycznych na propagandę przed wyborami do Rady Narodowej. Partie i ruchy polityczne na Słowacji są jedynymi podmiotami politycznymi, które umożliwiają obywatelom tego państwa zdobycie mandatów parlamentarnych.

1998-2002

Na czele rządu Słowacji stał od 1998 Mikuláš Dzurinda – chrześcijański demokrata. W latach 1998-2002 przewodniczył szerokiej antymecziarowskiej koalicji socjalistów, chadeków i mniejszości węgierskiej. Głównym celem ówczesnego rządu było poprawienie fatalnego wizerunku Słowacji po kilkuletnich rządach Mečiara oraz integracja z UE i NATO.Funkcję prezydenta pełnił w latach 1999-2004 Rudolf Schuster, w kwietniu 2004 Słowacy zdecydowali się powierzyć ten urząd Ivanowi Gašparovičowi, byłemu współpracownikowi (do 2000) Mečiara, przewodniczącemu Rady Narodowej w latach (1992-1998).

2002-2006

W 2002 Dzurinda stanął na czele bardziej jednorodnej ideowo koalicji centroprawicowej (centroprawicowa Słowacka Unia Chrześcijańska i Demokratyczna (SDKÚ), chadecki Ruch Chrześcijańsko-Demokratyczny (KDH), Partia Węgierskiej Koalicji (SMK) i (do 2005) liberalny Sojusz Nowego Obywatela (ANO)). Opozycję stanowiły populistyczno-lewicowy Smer (Kierunek) z byłym działaczem komunistycznym Robertem Fico na czele, Ruch Na Rzecz Demokratycznej Słowacji (HZDS) Vladimíra Mečiara, Słowacka Partia Narodowa (SNS) kierowana przez Jána Slotę oraz Słowacka Partia Komunistyczna (KSS).

Za drugiej jego kadencji udało się, pomimo obstrukcyjnych działań podejmowanych przez prezydenta Rudolfa Schustera m.in.: wejść do NATO i UE oraz przeprowadzić śmiałe reformy gospodarcze (m.in. podatek liniowy CIT, PIT i VAT na poziomie 19%, niskie koszty zatrudnienia pracowników, ograniczenie wydatków socjalnych, prywatyzacja większości państwowych przedsiębiorstw, komercjalizacja służby zdrowia i państwowego szkolnictwa). Rząd Dzurindy był pierwszym rządem w Europie Środkowej, który wybrano na ponowną kadencję.

Od 2006

Obecnie funkcję premiera pełni Robert Fico popierany przez koalicję Partii Ludowej – Ruchu dla Demokratycznej Słowacji, Słowacką Partię Narodową oraz zwycięski Smer, którego jest przewodniczącym.

Zobacz też (ustrój polityczny)

Podział administracyjny

Słowacja jest państwem unitarnym. Dzieli się na 8 krajów i 79 powiatów (okresów). Kraje dzielą się na powiaty (słow. okres), a te na gminy (słow. obec) miejskie lub wiejskie. Jednostki administracyjne szczebla krajowego i gminnego są również jednostkami samorządu terytorialnego.

#nazwa polskanazwa słowackastolicapowierzchnia
(w tys. km²)
ludność w tys. (2001)
1 Kraj bratysławskiBratislavský krajBratysława2,03599
2 Kraj trnawskiTrnavský krajTrnawa4,15551
3 Kraj trenczyńskiTrenčiansky krajTrenczyn4,5606
4 Kraj nitrzańskiNitriansky krajNitra6,34713
5 Kraj żylińskiŽilinský krajŻylina6,79692
6 Kraj bańskobystrzyckiBanskobystrický krajBańska Bystrzyca9,46662
7 Kraj preszowskiPrešovský krajPreszów8,99790
8 Kraj koszyckiKošický krajKoszyce6,75766
mapa podziału administracyjnego

Gospodarka

 Osobny artykuł: Gospodarka Słowacji.
Ekonomiczne dane statystyczne na rok 2005
PKB (PSN)
tys. na 1 mieszkańca
PKB
tys. na 1 mieszkańca
– wzrost PKB
96,35 mld USD
17,7 USD
30,7 mld USD
7,9 USD
5,5%
waluta:Euro = 100 eurocentów EUR
struktura
zatrudnienia:
rolnictwo 5,8%
przemysł 29,3%
usługi 64,9%
udział % w PKB– rolnictwo 5,5%
– przemysł 28,4%
– usługi 65,9%
– budownictwo 9,0%
budżet:
– dochody
– wydatki

22,7 mld USD
23,2 mld USD
inflacja:4,4%
dług publiczny:36,1% PKB
dług zagraniczny:26,54 mld USD
rezerwy złota i dewizy:15,5 mld USD
siła robocza:2,629 mln ludzi
bezrobocie:10,2%
inwestycje27,6% PKB
tempo wzrostu produkcji przemysłowej7,8%
źródła energii:– paliwa kopalne bd
– energia wodna bd
– energia atomowa bd
elektryczność:
– produkcja
– konsumpcja

30,57 mld kWh
24,8 mld kWh
ropa naftowa:
– produkcja
– konsumpcja

3 808 bar/d
71 400 bar/d
gaz ziemny:
– produkcja
– konsumpcja

165 mln m³
6,72 mld m³
import:41,84 mld USD
import
(najważniejsi partnerzy)
Niemcy: 25,1%
Czechy: 19,3%
Rosja: 10,5%
Austria: 6,1%
Polska: 4,7%
Węgry: 4,6
Włochy: 4,5%
eksport:39,64 mld USD
eksport
(najważniejsi partnerzy)
Niemcy: 26,2%
Czechy: 14,1%
Austria: 7,1%
Włochy: 6,7%
Polska: 6,3%
Węgry: 5,7

Demografia

Zmiana liczby ludności Słowacji w latach 1993-2003 (w tysiącach)

Największe miasta

#MiastoLudnośćKraj
Bratysława
Plik:Kosice - State Theatre and Main Street.JPG
Koszyce
Plik:Svatopluks Square.JPG
Nitra
Bańska Bystrzyca
1 Bratysława430 000Kraj bratysławski
2 Koszyce235 000Kraj koszycki
3 Preszów95 000Kraj preszowski
4 Nitra90 000Kraj nitrzański
5 Żylina85 000Kraj żyliński
6 Bańska Bystrzyca85 000Kraj bańskobystrzycki
7 Trnawa70 000Kraj trnawski
8Plik:MartinCOA.PNG Martin60 000Kraj żyliński
9 Trenczyn60 000Kraj trenczyński
10 Poprad60 000Kraj preszowski
11 Prievidza55 000Kraj trenczyński
12 Zvolen45 000Kraj bańskobystrzycki

Kultura

Obiekty wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO:

Obiekty wpisane na listę światowego dziedzictwa przyrody UNESCO:

Zobacz też

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews na temat Słowacji

Przypisy

  1. Zákon Národnej rady Slovenskej republiky o štátnom jazyku Slovenskej republiky (słow.). W: Ministerstvo kultúry Slovenskej republiky. Štátny jazyk [on-line]. [dostęp 2010-01-27].
  2. Prvá hlava. Prvý oddiel. Základné ustanovenia. Čl.6 (słow.). W: Ústava Slovenskej republiky [on-line]. Bratislava: Kancelária Národnej rady Slovenskej republiky. Organizačný odbor, ISBN 80-89052-20-7, 2004. [dostęp 2010-01-27].
  3. Zákon č. 184/1999 Z.z. z 10. júla 1999 o používaní jazykov národnostných menšín (słow.). W: Ministerstvo kultúry Slovenskej republiky. Menšinové a regionálne kultúry [on-line]. [dostęp 2010-01-27].
  4. Koncepcia starostlivosti o štátny jazyk Slovenskej republiky. (słow.). W: Ministerstvo kultúry Slovenskej republiky. Štátny jazyk [on-line]. [dostęp 2010-01-27].
  5. Romowie na Słowacji
  6. Slovensko. Základné údaje (słow.). W: Úrad vlády Slovenskej republiky [on-line]. [dostęp 2010-01-27].
  7. 7,0 7,1 Mestská a obecná štatistika. (słow.). W: Štatistický úrad Slovenskej republiky [on-line]. [dostęp 2009-07-25].
  8. Tibor Blážik: Slovensko ako spojnica sever-juh a východ-západ. Acta Facultatis Rerum Naturalium Universitatis Comenianae. Bratislava: 1996, seria: Geographica, nr 39. 
  9. Róbert Čeman a kol.: Slovenská republika. Zemepisný atlas. Bratislava: Mapa Slovakia Plus s.r.o., 2005, ss. 4-19. ISBN 80-8067-138-9. 
  10. Nie jest jasne, w którym momencie Słowacja odpadła od Polski. W historiografii przyjmowane są przede wszystkim dwa możliwe przedziały czasowe: 1007-1009 i 1030-1031, z czego drugi przeważa w nowszych pracach (Labuda G.,Granice południowe Polski w X i XI wieku czyli castrum Trecen w dokumentach biskupstwa wrocławskiego (1155, 1245) w Studia nad początkami państwa polskiego, tom II, s. 212-239). Spotkać można też daty 1018 i 1029.

Źródła

  • Antoni Wrzosek Czechosłowacja, w: Antoni Wrzosek (red.) Geografia Powszechna. Tom III. Europa (bez ZSRR), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1965
  • Henryk Batowski Rozpad Austro-Węgier 1914-1918. Sprawy narodowościowe i działania dyplomatyczne, wydanie II poprawione i uzupełnione, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1982, ISBN 83-08-00581-0
  • Michał Parczewski, Sylwester Czopek (red.) Początki sąsiedztwa. Pogranicze etniczne polsko-rusko-słowackie w średniowieczu. Materiały z konferencji – Rzeszów 9-11 V 1995, Muzeum Okręgowe w Rzeszowie, Instytut Archeologii UJ w Krakowie, Rzeszów 1996, ISBN 83-905798-1-2
  • Michał Jagiełło Słowacy w polskich oczach. Obraz Słowaków w piśmiennictwie polskim, tom 1 i 2, Biblioteka Narodowa, Podhalańska Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Targu, Warszawa 2005, ISBN 83-7009-451-1
  • Leszek Engelking, Słowacja. (W:) Słownik Historyczny Europy Środkowo-Wschodniej, pod red. J. Tyszkiewicza, t. I: Państwa Grupy Wyszehradzkiej, Stowarzyszenie Wschód–Zachód 2006, Warszawa
  • Jerzy Skowronek, Mieczysław Tanty, Tadeusz Wasilewski Słowianie południowi i zachodni VI-XX wiek, Książka i Wiedza, Warszawa 2005, ISBN 83-05-13401-6
  • Jerzy Tomaszewski Czechy i Słowacja, Wydawnictwo "Trio", Warszawa 2006, ISSN 1734-1939, ISBN 978-83-7436-040-1
  • Wiesława Rusin, Barbara Zygmańska Słowacja. Przewodnik Pascala, Wydawnictwo "Pascal", Bielsko-Biała 2006, ISBN 83-7304-679-8

Linki zewnętrzne

 

todas as traduções do Słowacja


Conteùdo de sensagent

  • definição
  • sinónimos
  • antónimos
  • enciclopédia

 

5085 visitantes em linha

calculado em 0,047s