Αλκαλιμετρία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Αλκαλιμετρία είναι κλάδος της Αναλυτικής Χημείας με αντικείμενο έρευνας και μελέτης τη μελέτη της δραστικότητας των διαφόρων βάσεων, που επιτυγχάνεται με μέτρηση του καταναλισκόμενου όγκου (ογκομέτρηση), σε διάλυμα οξέος γνωστής περιεκτικότητας.
Το "σημείο της εξουδετέρωσης", όπου το διάλυμα παύει να εμφανίζει όξινες ή αλκαλικές ιδιότητες προσδιορίζεται με τη χρήση κατάλληλης χρωστικής ύλης που χαρακτηρίζεται "δείκτης", (π.χ. φαινολοφθαλεΐνη). Όταν ένα διάλυμα αντιδρά αλκαλικά η φαινολοφθαλεΐνη χρωματίζεται κόκκινη, όταν αντιδρά όξινα αυτή παραμένει άχρωμη. Έτσι παραθέτοντας στο αλκαλικό διάλυμα ολίγον κατ΄ ολίγον οξύ φθάνουμε στο σημείο ο δείκτης ν΄ αποχρωματίζεται.
Αντίθετα γίνεται η μέτρηση των οξέων με διάλυμα γνωστής περιεκτικότητας καυστικού αλκαλίου, μέχρι της εμφάνισης κόκκινης χρώσης του δείκτη. Αυτή η μέθοδος λέγεται οξυμετρία.
Ως αναλυτικοί δείκτες χρησιμοποιούνται κυρίως διάφορες χρωστικές όπως το βάμμα ηλιοτροπίου, η φαινολοφθαλεΐνη, η ηλιανθίνη κ.λπ.