طلسم
از Wikipedia، دانشنامهٔ آزاد
طِلِسم نوشته‌ای از کلمات و اشکال و ارقام و جداول است که دعانویسان و جادوگران و فال‌بینان، بسته به میزان ماندگاری مورد نظرشان، روی کاغذ و تکه فلز و پوست و حیوانات نقش می‌کنند. تفاوت مهم میان دعا و طلسم این است که دعا را به زبان مرسوم و کامل می‌نویسند، ولی در طلسم کلماتی از دعا را با حروف ناخوانا، خط و نقطه و حروف شکلی می‌نویسند[۱] و به همین دلیل فهم نوشته‌های روی آن برای همه ممکن نیست.[۲]
فهرست مندرجات |
نام
واژه طلسم از یونانی (τέλεσμα) به عربی (طِلَسم و جمعش طلاسم) و فارسی و سپس به زبان‌های اروپایی مانند انگلیسی (talisman) راه یافته‌است.
تاثیر
به اعتقاد افراد خرافی طلسم بجز نوشته، می‌تواند بر اشیاء خاصی نیز خوانده شود. پاره‌ای بر این باورند که این طلسم بر پایه دعایی که هنگام ساخت آن خوانده شده یا روی آن نوشته شده باشد دارای اثر و توانایی خواهد بود.
انواع
مشهورترین طلسمات ایرانی عبارتند از: نظرقربانی، ببین و بترک، زبان ماهی، مازو، طلسم وان یکاد، هفت مهره، دندان ببر، تربت‌دان، سم آهو، ناخن گرگ، گوز غلاغ، قاپ گرگ و دعای ام الصبیان.[۳]
یادداشت‌ها
- ↑ تناولی، ص ۲۶
- ↑ تناولی، ص ۶۱
- ↑ از خشت تا خشت. محمود کتیرایی. موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی. ۱۳۴۵ تهران
منابع
- پرویز تناولی، طلسم: گرافیک سنتی ایران، نشر بن‌گاه، ۱۳۸۵، ISBN 964-96383-4-2
- محمد معین، فرهنگ معین.